cham (język polski)
- wymowa:
- IPA: [xãm], AS: [χãm], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) pejor. obraź. osoba, która zachowuje się bezczelnie, ordynarnie, nie przestrzega podstawowych norm
- (1.2) przest. pogard. człowiek niskiego stanu, chłop, parobek
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cham chamy dopełniacz chama chamów celownik chamowi chamom biernik chama chamów / chamy[1] narzędnik chamem chamami miejscownik chamie chamach wołacz chamie chamy ndepr. M. i W. lm: (ci) chami - przykłady:
- (1.1) Ten cham nawet się ze mną nie przywitał!
- (1.2) Cham powinien słuchać swojego pana, bo po to się urodził!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bamber, burak, barbarzyńca, burek, chamidło, chamisko, chamskie nasienie, chamuś, gw. lwow. ćmok, gbur, gburzysko, grubianin, jaskiniowiec, kałmuk, nieokrzesaniec, ordynus, parobas, plebejusz, prostak, prymityw, troglodyta, żłób
- (1.2) plebejusz, prostak
- antonimy:
- (1.1) dżentelmen
- (1.2) szlachcic, arystokrata, magnat
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. chamstwo n, chamienie n, schamienie n, odchamianie n, odchamienie n, chamskość ż
- czas. chamieć ndk., schamieć dk., odchamiać ndk., odchamić dk.
- przym. chamski, chamowaty
- przysł. chamsko
- związki frazeologiczne:
- cham i prostak
- przysłowie: kto wyjdzie z chama na pana, niema gorszego gałgana[2]
- etymologia:
- pol. Cham; od imienia biblijnego Chama (jednego z synów Noego)[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lout, cad
- białoruski: (1.1) хам ż; (1.2) хам ż
- duński: (1.1) bonderøv w, grobrian w; (1.2) bonde w
- hebrajski: (1.1) גס רוח m (gas ruach)
- jidysz: (1.1) כאַם m (cham), גראָבער פֿליגל m (grober fligl); (1.2) כאַם m (cham)
- kaszubski: (1.1) cham m, nipòcnik m, nipòcoch m, niegòdzëjôsz m, niegòdzywc m, sprostôk m; (1.2) cham
- niemiecki: (1.1) Rüpel m, Grobian m, Lümmel m; (1.2) Bauer m
- rosyjski: (1.1) хам m
- ukraiński: (1.1) хам m
- wilamowski: (1.1) priöestok m
- włoski: (1.1) cafone m, zoticone m, screanzato m, villano m, reg. burino m; (1.2) cafone m, burino m, villano m
- źródła:
- ↑ Hasło „cham” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 115.
- ↑
Hasło „cham” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 49. - ↑ Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 51.
cham (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) pejor. cham, prostak, niegodziwiec, buc
- (1.2) przest. cham
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) nipòcnik, nipòcoch, niegòdzëjôsz, niegòdzywc, sëri człowiek, sprostôk; bùc, bùcôk, baran, łãp, zawalëdroga
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. chamsczi
- rzecz. chamstwò n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.