buc (język polski)
- wymowa:
- IPA: [buʦ̑], AS: [buc]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś zarozumiały, pyszałkowaty, tępy, głupi[1]
- (1.2) wulg. niezwykle obraźliwe określenie mężczyzny[1]
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) wulg. penis[1]
- (2.2) mit. słow. straszydło zamieszkujące ciemne kąty, straszące i bijące nocą niegrzeczne dzieci, a nawet porywające najgorszych urwisów[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik buc buce dopełniacz buca buców celownik bucowi bucom biernik buca buców narzędnik bucem bucami miejscownik bucu bucach wołacz bucu buce - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik buc buce dopełniacz buca buców celownik bucowi bucom biernik buca buce narzędnik bucem bucami miejscownik bucu bucach wołacz bucu buce - przykłady:
- (1.1) Do tego buca nic nie dociera.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nadęty buc
- synonimy:
- (1.1) zarozumialec
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (2.2) Tłumaczenie niemieckiej nazwy tego demona: niem. Butzenmann lub niem. Putz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- szwedzki: (1.1) lurk w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.