prymityw (język polski)

wymowa:
IPA: [prɨ̃ˈmʲitɨf], AS: [prỹmʹityf], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pogard. człowiek niekulturalny, ograniczony intelektualnie
(1.2) autor prymitywów (2.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) szt. rodzaj dzieła wykonanego w prosty sposób, prymitywnie, charakteryzujące się naiwnością, często stylizowane na sztukę ludów pierwotnych
(2.2) inform. rodzaj figur geometrycznych, z których buduje się inne, bardziej skomplikowane; zob. też prymityw w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Ale tu bałagan! Jakiś prymityw nie posprzątał po sobie!
(2.1) Patrzę na ten obraz i sam nie wiem, czy to obraz przedszkolaka, czy prymityw.
(2.2) W grafice komputerowej najczęściej jako prymitywów używa się trójkątów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) prostak, troglodyta
(1.2) prymitywista
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prymitywizm m, prymitywność ż, prymitywista m, prymitywizacja ż, prymitywizowanie n
czas. prymitywizować ndk.
przym. prymitywny
przysł. prymitywnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) (2.1) łac. primitivuspierworodny, pierwszy w swoim rodzaju < łac. primus
(2.2) ang. primitive < łac. primitivus
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.

prymityw (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) prymitywny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.