bojaźliwy (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌbɔjäʑˈlʲivɨ], AS: [boi ̯äźlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) skłonny do bojaźni, dający się łatwo wystraszyć
(1.2) książk. wyrażający strach, bojaźń; wystraszony, nieśmiały, niepewny
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jeźli kto jest bojaźliwy, a lękliwego serca, niech idzie, a wróci się do domu swego. (Pwt 20, 8)
(1.2) Chwilami spuszczała oczy, to znów podnosiła na Winicjusza wzrok świetlisty, bojaźliwy i zarazem pytający, jakby pragnęła mu powiedzieć: „Mów dalej!”[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tchórzliwy, strachliwy, lękliwy, trwożliwy
(1.2) lękliwy, przelękniony, trwożliwy, trwożny, niepewny, nieśmiały
antonimy:
(1.1) śmiały, odważny, mężny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bojaźliwość ż, bojaźń ż
czas. bać się
związki frazeologiczne:
etymologia:
od bojaźń
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Sienkiewicz, Quo vadis
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.