Winicjusz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vʲĩˈɲiʦ̑ʲjuʃ], AS: [vʹĩńicʹi ̯uš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Winicjusz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Winicjusz Winicjuszowie dopełniacz Winicjusza Winicjuszów celownik Winicjuszowi Winicjuszom biernik Winicjusza Winicjuszów narzędnik Winicjuszem Winicjuszami miejscownik Winicjuszu Winicjuszach wołacz Winicjuszu Winicjuszowie - przykłady:
- (1.1) Przeklęta niech będzie chwila, w której Winicjusz wszedł w nasz dom![1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Winicjusz • brat / kuzyn / wujek / dziadek Winicjusz • mężczyzna imieniem (o imieniu) Winicjusz • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Winicjusz • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Winicjusz • otrzymać / dostać / przybrać imię Winicjusz • dzień imienin / imieniny Winicjusza
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Winicjuszek m
- przym. Winicjuszowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. Vinicius < łac. vinum → wino
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Quo vadis.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.