aresztowanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌarɛʃtɔˈvãɲɛ], AS: [areštovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) osadzenie kogoś w areszcie

(1.2) zajęcie mienia w celu zabezpieczenia czyichś roszczeń

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	aresztowanie
dopełniacz	aresztowania
celownik	aresztowaniu
biernik	aresztowanie
narzędnik	aresztowaniem
miejscownik	aresztowaniu
wołacz	aresztowanie

przykłady:

(1.1) Mój kolega zaciągnął się do legii cudzoziemskiej, aby uniknąć aresztowania za popełnione przestępstwo.

(1.1) Było to po głośnej aferze aresztowania posłów opozycji i w uszach dźwięczały mi jeszcze tak wyraźnie gorzkie słowa ojca, rozczarowanego boleśnie dyktatorskim posunięciem Piłsudskiego, że odmówiłem^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) aresztowanie podejrzanego

(1.2) aresztowanie statku / okrętu / jachtu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. areszt m, aresztowany m, aresztowana ż, aresztant m, aresztantka ż

czas. aresztować ndk./dk.

przym. aresztancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od aresztować

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) سجن ,اسر
• bułgarski: (1.1) арестуване n
• francuski: (1.1) arrestation ż
• hiszpański: (1.1) arresto m, detención ż
• nowogrecki: (1.1) σύλληψη ż

źródła: