dźwięczeć (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dźwięknąć)
- (1.1) wydawać dźwięk
- (1.2) być wyczuwalnym w mowie
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) brzmieć, rozbrzmiewać
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dźwięczenie n, dźwięcznik mrz, dźwięczność ż, dźwięk mrz, dźwiękowiec mos
- przym. dźwięczny
- przysł. dźwięcznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ring, resound
- białoruski: (1.1) гучаць
- francuski: (1.1) sonner
- hiszpański: (1.1) sonar
- kaszubski: (1.1) zwãczec
- niemiecki: (1.1) klingen, tönen
- włoski: (1.1) tintinnare
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.