żeremie (język polski)

żeremie (1.1)

wymowa:

IPA: [ʒɛˈrɛ̃mʲjɛ], AS: [žerẽmʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. siedlisko bobra; zob. też żeremie w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żeremie	żeremia
dopełniacz	żeremia	żeremi
celownik	żeremiu	żeremiom
biernik	żeremie	żeremia
narzędnik	żeremiem	żeremiami
miejscownik	żeremiu	żeremiach
wołacz	żeremie	żeremia

przykłady:

(1.1) W tych borach i bagniskach znajdował łatwy przytułek zwierz wszelkiego rodzaju, w najgłębszych mrokach leśnych żyła moc niezmierna turów brodatych, niedźwiedzi i dzikich świń, a obok nich liczna szara gawiedź wilków, rysiów, kun, stada sarn i kraśnych suhaków; w bagniskach i w łachach rzecznych bobry zakładały swoje żeremia, o których to bobrach chodziły wieści na Zaporożu, że są między nimi stuletnie starce, białe jak śnieg ze starości. (H. Sienkiewicz: Ogniem i mieczem)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• zob. też żeremię w Encyklopedii staropolskiej
• zob. też gony bobrowe w Encyklopedii staropolskiej

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) beaver lodge

źródła: