starzec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈstaʒɛʦ̑], AS: [stažec] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) stary mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) bot. rodzaj roślin z rodziny astrowatych; zob. też starzec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	starzec	starcy
dopełniacz	starca	starców
celownik	starcowi	starcom
biernik	starca	starców
narzędnik	starcem	starcami
miejscownik	starcu	starcach
wołacz	starcze[1] / starcu	starcy
depr. M. i W. lm: (te) starce

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	starzec	starce
dopełniacz	starca	starców
celownik	starcowi	starcom
biernik	starzec	starce
narzędnik	starcem	starcami
miejscownik	starcu	starcach
wołacz	starcu	starce

przykłady:

(1.1) Agresywny starzec werbalnie zaatakował ekspedientkę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dostojny / zdziecinniały / niedołężny / czcigodny starzec

synonimy:

(1.1) książk. matuzalem, matuzal; pot. dziadek; pot. pieszcz. dziadunio; pot. pogard. staruch, dziad, dziadyga, dziadzisko, piernik, bzdyk; obraź. mamut; wulg. pierdziel

antonimy:

(1.1) młodzik, młodzian, chłopiec, chłopak

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) emeryt, nestor, tetryk

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) zdrobn. staruszek; zgrub. pogard. staruch; rzecz. starość, staruszka, starowina, starowinka, starszyzna, starosta, starówka; przym. stary, starczy; przysł. staro; czas. starzeć się, postarzać

związki frazeologiczne:

dom starców

etymologia:

pol. stary + -ec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) old man
• arabski: (1.1) عجوز
• baskijski: (1.1) agure
• bośniacki: (1.1) starac m
• chorwacki: (1.1) starac m
• duński: (1.1) olding w
• esperanto: (1.1) maljunulo
• islandzki: (1.1) öldungur m
• kazachski: (1.1) ақсақал, қария, қарт, шал
• łaciński: (1.1) senex m
• łotewski: (1.1) vecis m, sirmgalvis m
• niemiecki: (1.1) Alter m
• rosyjski: (1.1) старик m, старец m
• szwedzki: (1.1) gamling w
• ukraiński: (1.1) ста́рець m, старик m; (2.1) жовто́зі́лля n
• wolof: (1.1) màggat

źródła: