starowinka (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj żeński
- (2.1) pot. poczciwa starsza kobieta
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starowinka starowinkowie dopełniacz starowinki starowinek / starowinków celownik starowince starowinkom biernik starowinkę starowinek / starowinków narzędnik starowinką starowinkami miejscownik starowince starowinkach wołacz starowinko starowinkowie depr. M. i W. lm: (te) starowinki[1] - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starowinka starowinki dopełniacz starowinki starowinek celownik starowince starowinkom biernik starowinkę starowinki narzędnik starowinką starowinkami miejscownik starowince starowinkach wołacz starowinko starowinki - przykłady:
- (1.1) Ojciec Jewmenjusz, ten cudny starowinka, przysiadł się do mnie i, wpatrzony we mnie, ze łzami w oczach długo coś szczebiotał, jak dziecko[2].
- (2.1) — Nie, babcia pozostała w Pyszkowie, bo starowinka niedomagać zaczęła coraz częściej...[3]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) biedny / kulejący / poczciwy / przygarbiony / szanowny / zabawny starowinka
- (2.1) biedna / kulejąca / miła / poczciwa / przygarbiona / zabawna starowinka
- synonimy:
- (1.1) starowina, starzec
- (2.1) babcia, babina, starowina, staruszka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. starowin mrz, starowina mos/ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. starowina + -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „starowinka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Anton Czechow, Pani marszałkowa (tłum. Mieczysław Birnbaum, wyd. 1926)
- ↑ Ferdynand Ossendowski, Trębacz cesarski (wyd. 1931)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.