witać (język polski)

mężczyzna wita (1.1) przybyłych
oni się witają (2.1)
wymowa:
IPA: [ˈvʲitaʨ̑], AS: [vʹitać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) pozdrowić kogoś na początku spotkania; okazać swoje uczucia w związku z czyimś przybyciem, odwiedzinami, spotkaniem kogoś
(1.2) reagować w jakiś sposób na czyjeś przybycie lub inne zdarzenie

czasownik zwrotny witać się

(2.1) składać sobie wzajemne przywitanie
odmiana:
(1) koniugacja I
(2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Witam państwa w popołudniowej audycji - przywitał się redaktor.
składnia:
(1.2) witać + B. (kogoś/coś) + N. (czymś)
kolokacje:
(1.1) witać radośnie / entuzjastycznie / oklaskami
synonimy:
antonimy:
(1.1) żegnać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. powitanie n, witacz mrz, witaczka ż, witanie n
czas. przywitać dk.
przym. powitalny
wykrz. witaj, witam
związki frazeologiczne:
już być w ogródku, już witać się z gąskąwitaj w klubie
etymologia:
prasł. *vitati, prasł. *vitajǫpodejmować gościnnie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

witać (język górnołużycki)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) witać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. powitanje
czas. dk. powitać, přiwitać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.