witacz (język polski)
witacz (1.1)
witacz (1.2)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przydrożna trwała konstrukcja przy wjeździe na obszar gminy, miasta itp. witająca podróżnych; zob. też witacz w Wikipedii
- (1.2) folk. okazjonalna słomiana konstrukcja ustawiana przez mieszkańców podczas dożynek
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik witacz witacze dopełniacz witacza witaczy celownik witaczowi witaczom biernik witacz witacze narzędnik witaczem witaczami miejscownik witaczu witaczach wołacz witaczu witacze - przykłady:
- (1.1) Miasto ustawiło nowy witacz przy drodze od Mikołowa.
- (1.2) Ktoś podpalił witacz dożynkowy przy samej remizie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) betonowy / przydrożny witacz
- (1.2) witacz dożynkowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przywitanie n, witaczka ż, witanie n
- czas. powitać, przywitać dk., witać ndk.
- przym. powitalny
- wykrz. witaj, witam, powitać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. witać + -acz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.