tętent (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtɛ̃ntɛ̃nt], AS: [tẽntẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) odgłos uderzających o ziemię kopyt biegnącego zwierzęcia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	tętent
dopełniacz	tętentu
celownik	tętentowi
biernik	tętent
narzędnik	tętentem
miejscownik	tętencie
wołacz	tętencie

przykłady:

(1.1) Stanęliśmy i przez chwilę zaległa taka cisza, że słychać było tętent siwej klaczy dopędzającego nas adiutanta.^[1]

(1.1) Na przodzie orszaku smyczki dotąd w powietrzu sterczące na struny opadły; z dźwiękami skrzypiec i basetli wygrywających marsza zmieszał się turkot kół i tętent koni.^[2]

składnia:

(1.1) tętent + D.

kolokacje:

(1.1) tętent koni • tętent końskich kopyt

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. tętnić ndk.

rzecz. tętno n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clop
• hiszpański: (1.1) trápala ż
• rosyjski: (1.1) топот m
• ukraiński: (1.1) тупіт m
• włoski: (1.1) scalpitio m

źródła: