basetla (język polski)

wymowa:
IPA: [baˈsɛtla], AS: [basetla]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. rodzaj smyczkowego instrumentu ludowego; zob. też basetla w Wikipedii
(1.2) daw. wiolonczela
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Na przodzie orszaku smyczki dotąd w powietrzu sterczące na struny opadły; z dźwiękami skrzypiec i basetli wygrywających marsza zmieszał się turkot kół i tętent koni.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. basetlista m
związki frazeologiczne:
znać się jak osioł na basetli
etymologia:
daw. niem. Bassettel z wł. bassetto jako zdrobn. od wł. basso („niski, głęboki”) z p.łac. bassus („niski”)[2]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. E. Orzeszkowa Nad Niemnem
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 31.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.