basetla (język polski)
- wymowa:
- IPA: [baˈsɛtla], AS: [basetla]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. rodzaj smyczkowego instrumentu ludowego; zob. też basetla w Wikipedii
- (1.2) daw. wiolonczela
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik basetla basetle dopełniacz basetli basetli celownik basetli basetlom biernik basetlę basetle narzędnik basetlą basetlami miejscownik basetli basetlach wołacz basetlo basetle - przykłady:
- (1.1) Na przodzie orszaku smyczki dotąd w powietrzu sterczące na struny opadły; z dźwiękami skrzypiec i basetli wygrywających marsza zmieszał się turkot kół i tętent koni.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. basetlista m
- związki frazeologiczne:
- znać się jak osioł na basetli
- etymologia:
- daw. niem. Bassettel z wł. bassetto jako zdrobn. od wł. basso („niski, głęboki”) z p.łac. bassus („niski”)[2]
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) basolia
- białoruski: (1.1) басэтля ż
- bułgarski: (1.1) басетля ż
- kaszubski: (1.1) bas m, kontrabas m
- rosyjski: (1.1) басетля ż
- ukraiński: (1.1) басоля ż
- źródła:
- ↑ E. Orzeszkowa Nad Niemnem
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 31.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.