szermierz (język polski)

szermierz (1.1)

szermierze (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʃɛrmʲjɛʃ], AS: [šermʹi ̯eš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek władający lekką białą bronią

(1.2) sport. sportowiec uprawiający szermierkę

(1.3) przen. bojownik za jakąś sprawę czy ideę

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szermierz	szermierze
dopełniacz	szermierza	szermierzy / rzad. szermierzów[1]
celownik	szermierzowi	szermierzom
biernik	szermierza	szermierzy / rzad. szermierzów
narzędnik	szermierzem	szermierzami
miejscownik	szermierzu	szermierzach
wołacz	szermierzu	szermierze

przykłady:

(1.1) Ów paź pragnął zostać dobrym szermierzem.

(1.2) Szermierzy francuscy ulegli Włochom.

(1.3) Paweł był w liceum takim szermierzem równego traktowania uczniów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) szablista, fechmistrz, fechtmistrz

(1.3) adwokat, rzecznik, orędownik, ideolog, bojownik, zwolennik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. szermierczy, szermierski

rzecz. szermierka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. szermierka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) swordsman, fencer; (1.2) swordsman, fencer; (1.3) advocate
• bułgarski: (1.1) фехтувач m, фехтовчик m
• czeski: (1.1) šermíř; (1.2) šermíř
• hiszpański: (1.1) esgrimidor m; (1.2) esgrimidor m; (1.3) paladín m
• nowogrecki: (1.1) ξιφομάχος m, σπαθιστής m; (1.2) ξιφομάχος m; (1.3) υπέρμαχος m
• rosyjski: (1.1) фехтовальщик m; (1.2) фехтовальщик m; (1.3) борец m
• słowacki: (1.1) šermiar; (1.2) šermiar

źródła: