szczerba (język polski)

szczerba (1.1) w uzębieniu
filiżanka ze szczerbą (1.1)
szczerba (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈʃʧ̑ɛrba], AS: [ščerba]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ubytek powstały w wyniku odpadnięcia, wyłamania fragmentu czegoś; miejsce wyszczerbione
(1.2) książk. przen. brak, strata, uszczerbek
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) (…) bo oto na łbie głębszą jeszcze szczerbę od szabli noszę (…)[1]
(1.2) I tej tedy jej chęci, czym mógł, dopomógł, a przy tym ziemię jej porodzicielską w dzierżawę wziął (…), aby na tym pozostałym jej majątku nijaka szczerba nie powstała.[2]
składnia:
kolokacje:
szczerba w murze / w uzębieniu / na nożu • szczerba piłyzrobić szczerbę
synonimy:
(1.1) luka, wyrwa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uszczerbek m, Szczerbiec m
zdrobn. szczerbina ż, szczerbinka ż
czas. szczerbić ndk., wyszczerbić dk., wyszczerbiać ndk., poszczerbić dk.
przym. szczerbaty, wyszczerbiony, poszczerbiony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) jag, notch, gap, chip
  • rosyjski: (1.1) щербина ż
  • wilamowski: (1.1) łyk ż
źródła:
  1. Henryk Sienkiewicz: Potop
  2. Eliza Orzeszkowa: Anastazja
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.