ubytek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [uˈbɨtɛk], AS: [ubytek]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) strata, uszczerbek, różnica ilościowa pomiędzy stanem pierwotnym a aktualnym[1]
- (1.2) stomat. fragment zęba zaatakowany próchnicą
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ubytek ubytki dopełniacz ubytku ubytków celownik ubytkowi ubytkom biernik ubytek ubytki narzędnik ubytkiem ubytkami miejscownik ubytku ubytkach wołacz ubytku ubytki - przykłady:
- (1.2) 10 lat temu w Norwegii zakazano wypełniania ubytków w zębach mieszanką rtęci – amalgamatem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) strata, ubywanie, utrata brak, deficyt, niedobór, niedomiar, niedostatek
- (1.2) pot. dziura (w zębie)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. ubywać
- rzecz. bywalec mos, ubywanie ndk., ubycie dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) cavity
- duński: (1.2) hul n
- hiszpański: (1.1) merma ż, desgaste m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) убыток m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.