utrata (język polski)
- wymowa:
- IPA: [uˈtrata], AS: [utrata]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. fakt, że ktoś został pozbawiony kogoś lub czegoś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik utrata utraty dopełniacz utraty utrat celownik utracie utratom biernik utratę utraty narzędnik utratą utratami miejscownik utracie utratach wołacz utrato utraty - przykłady:
- (1.1) Alkoholizm to uzależnienie od alkoholu, silna potrzeba picia i utrata kontroli nad nawykami związanymi z piciem.
- (1.1) Zazdrość to nie strach przed utratą – to strach przed dzieleniem się.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) utrata pamięci / przytomności / słuchu / zdrowia • utrata najbliższych • utrata przyjaciela • utrata praw • utrata majątku • utrata wiary • upić się do utraty przytomności
- synonimy:
- (1.1) strata
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. utracenie n, bezstratność ż
- czas. utracić, tracić
- związki frazeologiczne:
- do utraty tchu
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) loss
- duński: (1.1) tab n
- esperanto: (1.1) perdo
- norweski (bokmål): (1.1) tap n
- norweski (nynorsk): (1.1) tap n
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) утра́та ż, поте́ря ż
- ukraiński: (1.1) утра́та, втра́та, зби́ток
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.