uzębienie (język polski)

uzębienie (1.1) człowieka

uzębienie (1.1) kota

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. stomat. anat. zestaw wszystkich zębów u danego osobnika; zob. też uzębienie w Wikipedii

(1.2) techn. komplet zębów w określonych narzędziach

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uzębienie	uzębienia
dopełniacz	uzębienia	uzębień
celownik	uzębieniu	uzębieniom
biernik	uzębienie	uzębienia
narzędnik	uzębieniem	uzębieniami
miejscownik	uzębieniu	uzębieniach
wołacz	uzębienie	uzębienia

przykłady:

(1.1) Siekacze, kły i zęby trzonowe uzębienia mlecznego zastępowane są zębami stałymi: siekaczami, kłami i zębami przedtrzonowymi.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) uzębienie bunodontyczne / difiodontyczne / heterodontyczne / homodontyczne / lofodontyczne / mleczne / monofiodontyczne / polifiodontyczne / sekodontyczne / selenodontyczne / stałe / tekodontowe

synonimy:

(1.1) zęby, ząbki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uzębioność ż, ząb m, ząbek m, zębisko n, zębatka ż, zębacz m, ząbkowanie n, zazębianie n, zazębienie n

czas. ząbkować ndk., zazębiać ndk., zazębić dk.

przym. uzębiony, zębaty

tem. słow. -zębny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ząb

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dentition, set of teeth
• baskijski: (1.1) hortzeria
• interlingua: (1.1) dentatura
• irlandzki: (1.1) déad m
• łaciński: (1.1) dentatura ż, dentura ż
• ukraiński: (1.1) зу́би
• węgierski: (1.1) fogazat; (1.2) fogazat
• włoski: (1.1) dentatura ż; (1.2) dentatura ż

źródła: