szafarz (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. osoba odpowiedzialna za spiżarnię na dworze magnackim i w folwarku szlacheckim; zob. też szafarz (urzędnik dworski) w Wikipedii
(1.2) daw. urzędnik odpowiedzialny za sprawy finansowe miasta lub państwa w dawnej Polsce
(1.3) osoba decydująca o rozdawnictwie jakichś dóbr
(1.4) rel. osoba uprawniona do udzielania sakramentu; zob. też szafarz sakramentu w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.4) Największymi w królestwie niebieskim nie szafarze, ale święci.[2]
(1.4) Dziś w autobusie ponownie towarzyszył mi szafarz z mojej parafii.
składnia:
kolokacje:
(1.4) nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szafarnia ż, szafarstwo n
forma żeńska szafarka ż
czas. szafarzyć ndk.
przym. szafarny, szafarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
swn. schaffaere, niem. schaffenporządkować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szafarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Jan Paweł II, Ordinatio Sacerdotalis, Watykan 1994.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.