selvstændig (język duński)

wymowa:

IPA: /ˈsεlsdεndi/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) polit. niepodległy, autonomiczny, niezależny

(1.2) osobny, oddzielny

(1.3) samodzielny, samowystarczalny

rzeczownik, rodzaj wspólny

(2.1) przedsiębiorca

przysłówek

(3.1) niepodlegle, niezależnie

odmiana:

(1) selvstændig, selvstændigt, selvstændige

przykłady:

(1.1) Hvor længe har Island været selvstændigt? Hvornår erklærede det sin uafhængighed fra Danmark? → Jak długo Islandia jest już niezależna? Kiedy ogłosiła swoją niepodległość od Danii?

(1.1) Da Christian 3. får magten i 1536, nedlægger han det norske rigsråd, og Norge omdannes fra selvstændigt kongerige (under samme monark som Danmark) til en dansk provins.^[1] → Kiedy Chrystian III obejmuje władzę w 1536 roku, rozwiązuje norweską Radę Państwa, a Norwegia zostaje przekształcona z niepodległego królestwa (pod rządami tego samego monarchy co Dania) w duńską prowincję.

składnia:

kolokacje:

(1.1) blive/være/erklære sig selvstændig

synonimy:

(1.1) uafhængig

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. selvstændighed, selvstændiggørelse

czas. selvstændiggøre

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. selbst + ständig

uwagi:

źródła: