osobny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔˈsɔbnɨ], AS: [osobny]
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) oddzielony, oddalony od innych, mający specjalne przeznaczenie
- (1.2) daw. szczególny, wyjątkowy, osobliwy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik osobny osobna osobne osobni osobne dopełniacz osobnego osobnej osobnego osobnych celownik osobnemu osobnej osobnemu osobnym biernik osobnego osobny osobną osobne osobnych osobne narzędnik osobnym osobną osobnym osobnymi miejscownik osobnym osobnej osobnym osobnych wołacz osobny osobna osobne osobni osobne - przykłady:
- (1.1) Każde z nas ma już teraz świat osobny, zupełnie inny.
- (1.1) Odnajmuje małą izdebkę z alkierzem, z osobnym wejściem od tyłu.
- (1.2) Wspominana powieściopisarka przejawia osobną predylekcję do opisów piękna przyrody.
- (1.2) Dostrzegam u Ciebie talent osobny do czytania mej poezji.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) oddzielny, odrębny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. osoba ż, osobnik m, osobność ż
- przysł. osobno
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.