mej (język polski)
zaimek dzierżawczy, dopełniacz liczby pojedynczej, rodzaj żeński
- (1.1) daw. mojej
- odmiana:
- (1.1) opis polskich zaimków na stronie aneksu
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
mej (język dolnołużycki)
- wymowa:
- znaczenia:
zaimek osobowy
- (1.1) my (dwaj / dwie / dwoje) (1. os. du)
- odmiana:
- (1.1) Aneks:Język dolnołużycki - zaimki
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- zaim. my
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: ja • ty • wón • wóna • wóno • mej • wej • wónej • my • wy • wóni
- źródła:
mej (język szwedzki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
zaimek, forma fleksyjna
- (1.1) mi, mnie, mną[1]; zob. jag → ja
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) mig
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: zaimki w języku szwedzkim
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.