przeznaczenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpʃɛznaˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [pšeznačẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) cel, dla którego służy dana rzecz
- (1.2) nieunikniona przyszłość; coś, co musi się stać
- (1.3) rzecz. odczas. od przeznaczyć
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przeznaczenie przeznaczenia dopełniacz przeznaczenia przeznaczeń celownik przeznaczeniu przeznaczeniom biernik przeznaczenie przeznaczenia narzędnik przeznaczeniem przeznaczeniami miejscownik przeznaczeniu przeznaczeniach wołacz przeznaczenie przeznaczenia - przykłady:
- (1.1) Stworzyłem urządzenie, którego przeznaczeniem jest pomoc osobom niesłyszącym.
- (1.2) Wróżka wywróżyła mi, że moim przeznaczeniem jest zawód aktora i życie w bogactwie.
- (1.3) Burmistrz zapowiedział przeznaczenie dużej kwoty na nowy stadion.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) los, fatum
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przeznaczony mos, przeznaczanie n, przeznaczona ż
- czas. przeznaczać ndk., przeznaczyć dk.
- przym. przeznaczony
- związki frazeologiczne:
- (1.1) miejsce przeznaczenia
- (1.2) ślepe przeznaczenie • wierzyć w przeznaczenie
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) destination; (1.2) destiny, fate
- arabski: (1.2) قدر, نهاية, مصير
- bułgarski: (1.1) предназначение n; (1.2) съдба ż
- chiński standardowy: (1.1) 目的 (mùdì); (1.2) 命运 (mìngyùn)
- chorwacki: (1.1) namjena ż; (1.2) sudbina ż
- czeski: (1.1) určení n; (1.2) osud m
- duński: (1.1) bestemmelse w
- dzongkha: (1.1) ཀརྨ
- esperanto: (1.2) sorto
- estoński: (1.1) otstarve; (1.2) saatus
- fiński: (1.1) tarkoitus; (1.2) kohtalo
- francuski: (1.1) destin m, destinée ż, destination ż, prédestination ż
- hebrajski: (1.2) גורל m (gōrāl)
- hindi: (1.1) कर्म
- hiszpański: (1.1) fin m (1.2) destino m
- indonezyjski: (1.1) ditujukan; (1.2) nasib, takdir, bilangan
- interlingua: (1.2) destino
- japoński: (1.1) 目的 (mokuteki); (1.2) 運命 (うんめい, unmei)
- jidysz: (1.2) לאָז m (loz)
- karaimski: (1.2) йол
- kataloński: (1.1) fi m; (1.2) destí m, atzar m
- koreański: (1.1) 목적; (1.2) 운명
- litewski: (1.1) paskirtis ż; (1.2) dalia ż, likimas m
- luksemburski: (1.1) Destinatioun ż; (1.2) Schicksal n
- łotewski: (1.2) liktenis m
- macedoński: (1.1) намена ż (namena)
- niderlandzki: (1.1) bedoeling ż, doel n; (1.2) lot n, noodlot n, bestemming ż
- niemiecki: (1.1) Bestimmung ż; (1.2) Schicksal n
- norweski (bokmål): (1.1) formål n; (1.2) skjebne m
- nowogrecki: (1.1) προορισμός m, σκοπός m; (1.2) πεπρωμένο n, μοίρα ż
- ormiański: (1.2) ճակատագիր
- portugalski: (1.1) objetivo m; (1.2) destino m, sina ż, fado m
- rosyjski: (1.1) предназначение n; (1.2) предназначение n
- rumuński: (1.1) scop n; (1.2) destin n
- serbski: (1.1) намена / namena ż; (1.2) судбина / sudbina ż
- słowacki: (1.1) určenie n; (1.2) osud m
- słoweński: (1.1) namen m; (1.2) usoda ż
- suahili: mungu
- szwedzki: (1.1) ändamål n; (1.2) öde w
- turecki: (1.2) kader
- ukraiński: (1.1) призначення n; (1.2) доля ż
- węgierski: (1.1) cél; (1.2) sors
- wietnamski: (1.1) mụch đích; (1.2) số phận, định mệnh
- włoski: (1.1) destinazione ż; (1.2) destino m, fato m, sorte ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.