ringe (język duński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) dzwonić (nawiązać połączenie telefoniczne)

(1.2) dzwonić

przymiotnik

(2.1) marny, lichy, słaby

odmiana:

(1) at ringe, ringer, ringede, ringet

(2) ringe, ringe, ringe; st. wyższy ringere; st. najwyższy ringest

przykłady:

(1.1) Mens den chokerede dreng lå på gaden, ringede lærerinden til politiet. → Podczas, gdy zaszokowany chłopiec leżał na ulicy, nauczycielka dzwoniła na policję.

(1.1) Sabine blev beruset og ringede til sin ex-kæreste. → Sabina upiła się i zadzwoniła do swojego byłego.

(1.2) Kirkeklokkene ringer uafbrudt, snart vil jeg klage til kommunen. → Dzwony kościelne dzwonią bez przerwy, wkrótce wniosę skargę do urzędu gminy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) telefonere

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1) st.nord. hringja

(2) śdn. ringe

uwagi:

źródła:

ringe (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) dzwonić

odmiana:

(1.1) å ringe, ringer, ringte, ringt

przykłady:

(1.1) Ring meg i morgen! → Zadzwoń do mnie jutro!

(1.1) Det ringer på døra. → Ktoś dzwoni do drzwi.

(1.1) Jeg var akkurat på badet da telefonen ringte. → Właśnie byłem w łazience, gdy zadzwonił telefon.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: