poczta (język polski)

poczta (1.2)
poczta (1.3)
wymowa:
IPA: [ˈpɔʧ̑ta], AS: [počta]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) instytucja zajmująca się przekazywaniem listów, paczek, towarów, pieniędzy itp.
(1.2) budynek lub pomieszczenie, w którym znajduje się siedziba poczty (1.1)
(1.3) korespondencja, listy
(1.4) st.pol. dar czołobitny dla pana[1]
odmiana:
(1.1-2)
(1.3)
przykłady:
(1.1) Poczta znowu podniosła ceny za listy.
(1.2) Idź na pocztę i kup znaczki.
(1.3) (Czy ty) dostałeś dziś pocztę?
składnia:
kolokacje:
(1.2) pracować na poczcie • iść na pocztę
(1.3) wysyłać / wysłać / odbierać / odebrać / otrzymywać / otrzymać pocztę
synonimy:
(1.3) korespondencja
(1.4) st.pol. pokłon
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pocztówka ż, pocztowiec m, pocztylion m
przym. pocztowy, pocztówkowy
związki frazeologiczne:
(1.3) poczta elektroniczna • poczta lotnicza • poczta pneumatyczna • poczta pantoflowa • odwrotna poczta
etymologia:
(1.1-2) wł. posta[2] → poczta < łac. positio → pozycja < łac. ponerekłaść, odłożyć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 127.
  2. A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.