metka (język polski)

metka (1.1)

metka (1.1)

dwa rodzaje metki (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈmɛtka], AS: [metka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hand. kartonik albo kawałek tkaniny zawierający informacje – przyczepiony lub przyszyty do towaru^[1]; zob. też metka (handel) w Wikipedii

(1.2) spoż. surowa kiełbasa o konsystencji pasty^[2]; zob. też metka (wędlina) w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp zob. metek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	metka	metki
dopełniacz	metki	metek
celownik	metce	metkom
biernik	metkę	metki
narzędnik	metką	metkami
miejscownik	metce	metkach
wołacz	metko	metki

przykłady:

(1.1) Zwykle znaczki na metce koszuli podają temperaturę prasowania.

(1.2) Wziąłem sobie na drugie śniadanie dwie bułki z metką i ogórkiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) czytać / przeczytać metkę • przyczepić / odczepić metkę

(1.2) jeść / jadać / zjeść metkę • metka cebulowa / łososiowa • chleb / bułka / kromka / pajda z metką

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) oznakowanie, metryczka, etykietka

(1.2) kiełbasa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. metkownica ż, metkowanie n, ometkowanie n

czas. metkować ndk., ometkować dk.

przym. metkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też metka w Wikipedii

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) етикет m
• hiszpański: (1.1) marbete m, etiqueta ż
• niemiecki: (1.2) Mettwurst ż
• słowacki: (1.1) cenovka ż
• szwedzki: (1.2) medvurst

źródła: