kartonik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: karton
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kartonik kartoniki dopełniacz kartonika kartoników celownik kartonikowi kartonikom biernik kartonik kartoniki narzędnik kartonikiem kartonikami miejscownik kartoniku kartonikach wołacz kartoniku kartoniki - przykłady:
- (1.1) Na pasiasty egzotyczny parkiet sypnęły się jakieś saszetki, monety i elegancka koperta z wystającym białym kartonikiem[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karton mrz
- przym. kartonowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: karton
- źródła:
- ↑ Piotr Siemion, Finimondo : komedia romantyczna, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.