parkiet (język polski)

parkiet (1.1)
parkiet (1.2)
parkiet (1.3)
parkiet (1.4)
parkiet (1.5)
wymowa:
IPA: [ˈparʲcɛt], AS: [parʹḱet], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) drewniane klepki na podłogi[1]
(1.2) podłoga z drewnianych klepek[1]
(1.3) miejsce w restauracji lub kawiarni przeznaczone do tańca[1]
(1.4) sala, w której odbywa się sesja giełdy papierów wartościowych[1]
(1.5) część sali sportowej przeznaczona do gry w piłkę[1]
(1.6) kratka z listewek przytwierdzana do odwrocia obrazu malowanego na desce dla zabezpieczenia jej przed paczeniem się[1]
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. parkieciarz m, parkieciarka ż, parkieciarnia ż, parkietówka ż, parkiecik mrz
czas. parkietować
przym. parkietowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „parkiet” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.