klepka (język polski)

klepki (1.1) tworzące parkiet

klepki (1.1) tworzące beczkę

wymowa:

IPA: [ˈklɛpka], AS: [klepka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rodzaj niedużej deski z trwałego drewna, która po odpowiedniej obróbce jest używana w robocie bednarskiej lub do wykładania podłóg

(1.2) gw. (Pomorze) miara masła^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klepka	klepki
dopełniacz	klepki	klepek
celownik	klepce	klepkom
biernik	klepkę	klepki
narzędnik	klepką	klepkami
miejscownik	klepce	klepkach
wołacz	klepko	klepki

przykłady:

(1.1) Weronika chciałaby wyłożyć podłogę w kuchni klepkami z drewna egzotycznego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) podłoga / posadzka / parkiet z klepek • klepka jodłowa / dębowa / modrzewiowa

(1.2) klepka masła^[1]

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) deseczka, deszczułka

hiponimy:

holonimy:

(1.1) parkiet, beczka

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klepisko n

czas. wklepywać, zaklepać, klepać ndk., klepnąć dk.

przym. klepkowy

związki frazeologiczne:

brakować/brak piątej klepki (w głowie) • mieć wszystkie klepki (na swoim miejscu)

etymologia:

(1.1) pol. klepać^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stave, parquet-flooring board, floorboard, plank, wooden block
• niemiecki: (1.1) Daube ż, Parkettbrett n

źródła: