Weronika (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɛrɔ̃ˈɲika], AS: [verõńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Weronika w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Weronika	Weroniki
dopełniacz	Weroniki	Weronik
celownik	Weronice	Weronikom
biernik	Weronikę	Weroniki
narzędnik	Weroniką	Weronikami
miejscownik	Weronice	Weronikach
wołacz	Weroniko	Weroniki

przykłady:

(1.1) Lubię Weronikę za jej poczucie humoru.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pani Weronika • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Weronika • kobieta imieniem (o imieniu) Weronika • święta / błogosławiona Weronika • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Weronika • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Weronika • otrzymać / dostać / przybrać imię Weronika • dzień imienin / imieniny Weroniki • na Weronikę (o dniu)

synonimy:

(1.1) zdrobn. Weronka, Weroniczka, Weronisia, Nika

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. weronika ż

zdrobn. Weronka ż, Weroniczka ż, Weronisia ż, Nika ż

przym.

przest. gw. Weroniczyn^[1][2]

związki frazeologiczne:

przyjdzie święta Weronika, zniesie jajka kaczka dzika

etymologia:

(1.1) łac. Berenice < gr. Βερενίκη (Berenike), gr. Φερενίκη (Ferenike) < gr. φέρω + νίκη

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

zob. też Weronika w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Veronica
• białoruski: (1.1) Вераніка ż
• bułgarski: (1.1) Вероника ż
• czeski: (1.1) Veronika ż
• duński: (1.1) Veronika
• esperanto: (1.1) Veronika
• francuski: (1.1) Véronique ż
• hiszpański: (1.1) Verónica ż
• karpatorusiński: (1.1) Вероніка ż
• kaszubski: (1.1) Werónka ż
• kataloński: (1.1) Verònica ż
• łaciński: (1.1) Veronica ż
• nowogrecki: (1.1) Βερόνικα ż, Βερενίκη ż
• rosyjski: (1.1) Вероника ż
• słowacki: (1.1) Veronika ż
• szwedzki: (1.1) Veronika
• ukraiński: (1.1) Вероніка ż
• włoski: (1.1) Veronica ż

źródła: