zaklepać (język polski)

wymowa:
IPA: [zaˈklɛpaʨ̑], AS: [zaklepać]
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zaklepywać)

(1.1) klepaniem uczynić coś płaskim[1]
(1.2) w grze w chowanego: uderzyć dłonią w coś (w zaklepywankę) na znak odnalezienia uczestnika gry[1]
(1.3) przen. zapewnić sobie lub komuś uzyskanie czegoś[1]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IX
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klepanie n, klepnięcie n, zaklepywanie n, zaklepanie n, zaklepywanka ż, klepka ż, klepisko n
czas. klepać ndk., klepnąć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. za- + klepać
(1.3) od znaczenia 1.2
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zaklepać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.