parkieciarz (język polski)
parkieciarze (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rzemieślnik budowlany, który zajmuje się układaniem parkietów i innych podłóg
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik parkieciarz parkieciarze dopełniacz parkieciarza parkieciarzy / rzad. parkierciarzów[1] celownik parkieciarzowi parkieciarzom biernik parkieciarza parkieciarzy / rzad. parkierciarzów narzędnik parkieciarzem parkieciarzami miejscownik parkieciarzu parkieciarzach wołacz parkieciarzu parkieciarze depr. M. i W. lm: (te) parkieciarz - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rzemieślnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. parkiet mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „parkieciarz” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. suplementowy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992, ISBN 83-01-10902-5, s. 58.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.