konsystencja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃w̃sɨˈstɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [kõũ̯systẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) poziom określonych cech fizycznych (gęstość, twardość, lepkość) danej substancji; spoistość
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konsystencja konsystencje dopełniacz konsystencji konsystencji / przest. konsystencyj[1] celownik konsystencji konsystencjom biernik konsystencję konsystencje narzędnik konsystencją konsystencjami miejscownik konsystencji konsystencjach wołacz konsystencjo konsystencje - przykłady:
- (1.1) Japoniec to niedrogie ciasto, które dzięki wykorzystaniu jabłek ma wilgotną i delikatną konsystencję.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) płynna / rzadka / gęsta konsystencja
- synonimy:
- (1.1) zwartość, trwałość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. consistere
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) consistency
- bułgarski: (1.1) консистенция ż
- niemiecki: (1.1) Konsistenz ż
- rosyjski: (1.1) консистенция ż
- węgierski: (1.1) konzisztencia
- włoski: (1.1) consistenza
- źródła:
- ↑
Hasło „konsystencja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ z Internetu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.