konfrater (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) członek konfraterni
- (1.2) daw. kompanion, towarzysz
- (1.3) przest. rel. współbrat (w zakonie, stanie duchownym)[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konfrater konfratrowie / konfratrzy dopełniacz konfratra konfratrów celownik konfratrowi konfratrom biernik konfratra konfratrów narzędnik konfratrem konfratrami miejscownik konfratrze konfratrach wołacz konfratrze konfratrowie / konfratrzy depr. M. i W. lm: (te) konfratry - przykłady:
- (1.1) Jeden z konfratrów niesie zawsze w procesji proporzec cechu.
- (1.2) Konfratrzy acana zostawili rannego pod dębem i pognali w siną dal.
- (1.3) Niech ojciec powiadomi swoich konfratrów o decyzji magistratu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konfraternia ż
- przym. konfraterski
- przysł. konfratersko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- p.łac. confrater[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) confrère m
- łaciński: (1.1) confrater m; (1.3) confrater m
- włoski: (1.3) confratello m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.