cech (język polski)

wymowa:
IPA: [ʦ̑ɛx], AS: [ceχ]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) organizacja zrzeszająca rzemieślników; zob. też cech w Wikipedii
(1.2) siedziba cechu (1.1)

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) D. lm zob. cecha
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) stowarzyszenie[1]
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) rzemieślnik
wyrazy pokrewne:
przym. cechowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.czes. z śwn. zeche[2] (kompania)[3]
uwagi:
tłumaczenia:
  • białoruski: (1.1) цэх m
  • esperanto: (1.1) korporacio
  • niemiecki: (1.1) Zunft ż
  • rosyjski: (1.1) цех m
  • szwabski: (1.1) Zõmfd ż
  • szwedzki: (1.1) skrå n, gille n
  • węgierski: (1.1) céh
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „cech” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 43.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cech” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.

cech (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) cech
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

cech (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) rzem. cech
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.