kok (język polski)
kok (1.1)
- wymowa:
- IPA: [kɔk], AS: [kok]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) fryzj. włosy upięte w węzeł z tyłu głowy
- (1.2) st.pol. gw. zob. koks[1]
- (1.3) daw. gw. komin[1]
- (1.4) daw. gw. infant. chleb[1]
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) ornit. gołąb domowy o jaskrawym upierzeniu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, forma fleksyjna
- (4.1) D. lm od: koka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kok koki dopełniacz koka koków celownik kokowi kokom biernik kok koki narzędnik kokiem kokami miejscownik koku kokach wołacz koku koki - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kok koki dopełniacz koka koków celownik kokowi kokom biernik koka koki narzędnik kokiem kokami miejscownik koku kokach wołacz koku koki - (3.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kok kokowie dopełniacz koka koków celownik kokowi kokom biernik koka koków narzędnik kokiem kokami miejscownik koku kokach wołacz koku kokowie - (4.1) zob. koka
- przykłady:
- (1.1) Kiedy miałam długie włosy, to upinałam je w kok.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) klasyczny / luźny kok • nosić / zrobić kok • upiąć włosy w kok
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) dudlik, neclik
- (3.1) kuk
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) upięcie
- hiponimy:
- (1.1) kok francuski / pot. banan
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. koczek m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (3.1) franc. coq[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bun
- czeski: (1.1) drdol m
- duński: (1.1) knold w
- francuski: (1.1) chignon m
- hiszpański: (1.1) moño m
- niemiecki: (1.1) Dutt m, Haarknoten m
- nowogrecki: (1.1) κότσος m
- rosyjski: (1.1) кок m
- słowacki: (1.1) drdol m
- węgierski: (1.1) konty
- włoski: (1.1) crocchia
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „Kok” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 392. - ↑
Hasło „kok” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
kok (język duński)
.jpg.webp)
en kok (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) kulin. kucharz
- (1.2) zool. kogut
- odmiana:
- (1) en kok, kokken, kokke, kokkene
- przykłady:
- (1.1) Kokken i vores kantine bruger alt for meget hvidløg. → Kucharz w naszej stołówce używa o wiele za dużo czosnku.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. køkken
- czas. kokkerere
- związki frazeologiczne:
- for mange kokke fordærver maden → gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść
- etymologia:
- łac. coquus
- uwagi:
- źródła:
kok (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
kok (język islandzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) anat. gardło
- odmiana:
- (1.1) lp kok, ~, ~i, ~s (~ið, ~ið, ~inu, ~sins)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Islandzki - części ciała
- źródła:
kok (język kurmandżi)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
kok (język niderlandzki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) kucharz
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kok (tok pisin)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) anat. penis, prącie, członek (męski)
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) laplap bilong kok
- synonimy:
- (1.1) stik bilong man
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.