kuk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kuk], AS: [kuk]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) żegl. kucharz na statku
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kuk kukowie dopełniacz kuka kuków celownik kukowi kukom biernik kuka kuków narzędnik kukiem kukami miejscownik kuku kukach wołacz kuku kukowie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kok
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od franc. coq, a to od ang. cook[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „kuk” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 18, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 265.
kuk (język chorwacki)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) anat. biodro
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *kuka
- uwagi:
- źródła:
kuk (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
kuk (język norweski (bokmål))
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
kuk (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.