kołtuństwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. pogard. mentalność, moralność i postawa właściwa kołtunowi

(1.2) książk. pogard. zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych

odmiana:

(1.1-2) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kołtuństwo
dopełniacz	kołtuństwa
celownik	kołtuństwu
biernik	kołtuństwo
narzędnik	kołtuństwem
miejscownik	kołtuństwie
wołacz	kołtuństwo

przykłady:

(1.1) Wspomnienia o Magdalenie Samozwaniec to (…) kopalnia wiedzy o pisarce, która przez całe życie piórem walczyła z hipokryzją, zakłamaniem i kołtuństwem^[1]…

(1.2) Kołtuństwo nie znające angielskiego nie pojęło żartu skierowanego przez reżysera do swojej ekipy^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) kołtuństwo obyczajowe / umysłowe • mieć dość kołtuństwa • walka z kołtuństwem

synonimy:

(1.1) zacofanie; książk. kołtuneria, ciemnota, dulszczyzna, obskurantyzm, wstecznictwo; przest. filisterstwo; pot. ciemniactwo

(1.2) książk. kołtuneria, ciemnota, ciemnogród

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) drobnomieszczaństwo, drobnomieszczańskość, mieszczaństwo, mieszczańskość

(1.2) środowisko, zbiorowość

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kołtun m, kołtunka ż, kołtuneria ż, kołtunienie n

czas. kołtunić ndk., skołtunić dk., kołtunieć ndk., skołtunieć dk.

przym. kołtuński, kołtunowy, kołtunowaty

rzecz. kołtuńsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

od pol. kołtun - kłębu brudnych, splątanych włosów, który był symbolem ciemnoty, zacofania i wstecznictwa

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) obscurantism
• białoruski: (1.1) мяшчанства n
• niemiecki: (1.1) Spießbürgertum n; (1.2) Spießbürgerlichkeit ż
• rosyjski: (1.1) мещанство n; (1.2) мещане lm
• ukraiński: (1.1) міщанство n

źródła: