mieszczaństwo (język polski)

wymowa:

IPA: [mʲjɛʃˈʧ̑ãj̃stfɔ], AS: [mʹi ̯eščãĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) hist. stan społeczny wyodrębniony w średniowieczu, złożony z wolnych mieszkańców miast; zob. też mieszczaństwo w Wikipedii

(1.2) daw. ogół mieszkańców miast, zwłaszcza ich zamożniejszych warstw^[1]

(1.3) zespół negatywnych cech przypisywanych mieszczanom takich jak dwulicowość, kołtuństwo, obskurantyzm i brak szerokich horyzontów umysłowych

odmiana:

(1.1-3) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	mieszczaństwo
dopełniacz	mieszczaństwa
celownik	mieszczaństwu
biernik	mieszczaństwo
narzędnik	mieszczaństwem
miejscownik	mieszczaństwie
wołacz	mieszczaństwo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) burżuazja, stan średni, stan trzeci

(1.3) drobnomieszczaństwo, drobnomieszczańskość, mieszczańskość

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) zacofanie

hiponimy:

(1.1) patrycjat, pospólstwo

(1.3) kołtuństwo, kołtuneria

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mieszczanin mos, mieszczuch mos, mieszczanka ż, mieszczka ż, mieszczańskość ż

przym. mieszczański

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mieszczanin + -stwo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bourgeoisie; (1.2) bourgeoisie
• baskijski: (1.2) burgesia
• białoruski: (1.1) мяшчанства n; (1.2) мяшчанства n
• duński: (1.1) borgerskab n
• esperanto: (1.1) burĝaro, rzad. civito; (1.2) burĝaro
• francuski: (1.1) bourgeoisie ż; (1.2) bourgeoisie ż
• hiszpański: (1.2) burguesía ż
• interlingua: (1.1) burgesia; (1.2) burgesia
• niemiecki: (1.1) Bürgertum n
• rosyjski: (1.1) мещанство n; (1.2) мещанство n, буржуазия ż
• ukraiński: (1.1) міщанство n; (1.2) міщанство n; (1.3) міщанство n
• włoski: (1.1) borghesia ż; (1.2) borghesia ż

źródła: