dulszczyzna (język polski)
- wymowa:
- IPA: [dulˈʃʧ̑ɨzna], AS: [dulščyzna]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. drobnomieszczańskie zakłamanie, kołtuneria, ciasnota horyzontów, faryzeuszostwo, przy jednoczesnym wysokim mniemaniu o własnych walorach moralnych
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dulszczyzna dulszczyzny dopełniacz dulszczyzny dulszczyzn celownik dulszczyźnie dulszczyznom biernik dulszczyznę dulszczyzny narzędnik dulszczyzną dulszczyznami miejscownik dulszczyźnie dulszczyznach wołacz dulszczyzno dulszczyzny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) podwójna moralność
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) obłuda, hipokryzja, zakłamanie, dwulicowość, kołtuneria, kołtuństwo
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Dulska + -yzna; od nazwiska bohaterki komedii Gabrieli Zapolskiej pt. Moralność pani Dulskiej[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 71.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.