kapelan (język polski)

kapelan (1.1) udzielający ostatniego namaszczenia żołnierzowi
grillowane kapelany (2.2)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. duchowny duszpasterzujący w wojsku, więzieniu, szpitalu, żeńskim domu zakonnym albo w prywatnej kaplicy[1]; zob. też kapelan w Wikipedii
(1.2) hist. rel. urząd dworski; zob. też kapelan (urząd dworski) w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) icht. zob. gromadnik[2]
(2.2) kulin. spoż. mięso lub potrawa z kapelana (2.1)
odmiana:
(1)
(2)
przykłady:
(1.1) Szpital zatrudnia dwóch kapelanów: katolickiego i luterańskiego.
(1.2) Zadaniem kapelana królewskiego było sprawowanie obrzędów religijnych i opieka nad kaplicą zamkową.
(2.2) W Jokohamie jadłam grillowane kapelany.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kapelan chorągwi / harcerski / hufca / szpitala / szpitalny / więzienia / więzienny / wojskowy / strażaków • wezwać / wzywać kapelana
(2.1) grillować / łowić / smażyć kapelany
synonimy:
(2.1) gromadnik
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) duchowny
(2.1) ryba
(2.2) potrawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
rzecz. Kapelan mos/ż, kapelania ż
czas. kapelanować ndk.
przym. kapelański
przysł. kapelańsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) śr.łac. capellanus < śr.łac. capella → kaplica[3]
(2.1) franc. capelan, ang. capelin[4]
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) chaplain; (2.1) capelin, caplin
  • baskijski: (1.1) kapilau, omonier
  • białoruski: (1.1) капелан m
  • czeski: (1.1) kaplan m
  • duński: (1.1) kapellan w
  • esperanto: (1.1) kapelano, kapelpastro
  • estoński: (1.1) kaplan
  • fiński: (1.1) kappalainen
  • francuski: (1.1) chapelain m, aumônier m; (2.1) capelan m
  • hiszpański: (1.1) capellán m
  • kataloński: (1.1) capellà m
  • łaciński: (1.1) capellanus m
  • niderlandzki: (1.1) kapelaan m
  • niemiecki: (1.1) Kaplan m
  • norweski (bokmål): (1.1) kapellan m
  • norweski (nynorsk): (1.1) kapellan m
  • portugalski: (1.1) capelão m
  • romansz: (1.1) chaplon m
  • szwedzki: (1.1) kaplan w
  • ukraiński: (1.1) капелан m, капелян m
  • węgierski: (1.1) káplán
  • włoski: (1.1) cappellano m; (2.1) capelin m, mallotto m
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kapelan-I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kapelan-II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kapelan I” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kapelan II” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.