udzielać (język polski)

wymowa:
, IPA: [uˈʥ̑ɛlaʨ̑], AS: [uʒ́elać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. udzielić)

(1.1) pożyczać, dostarczać, użyczać czegoś
(1.2) umożliwiać uzyskanie czegoś; zapewniać coś komuś

czasownik zwrotny niedokonany udzielać się (dk. udzielić się)

(2.1) działać, robić coś na rzecz kogoś / czegoś
(2.2) o nastroju, idei: roznosić się z osoby na osobę
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Premier udzielił reprymendy ministrowi.
(1.1) Bank udziela kredytów tylko bogatym.
(2.1) Od dziecka udzielałem się jako ministrant w mojej parafii.
(2.2) Udzielały mu się jej humory.
składnia:
(1.1) udzielać + D.[1]
kolokacje:
synonimy:
(1.2) użyczać, dawać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. udział m, udzielanie n, udzielenie n, udziałowiec m, oddział m, podzielnica ż
czas. udzielić dk., dzielić ndk.
przym. udzielny
związki frazeologiczne:
udzielić głosu • udzielić ślubu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.