kredyt (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkrɛdɨt], AS: [kredyt]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ekon. odstąpienie określonej wartości w pieniądzach lub w towarach pod warunkiem zwrotu równowartości i odsetek w ustalonym terminie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kredyt kredyty dopełniacz kredytu kredytów celownik kredytowi kredytom biernik kredyt kredyty narzędnik kredytem kredytami miejscownik kredycie kredytach wołacz kredycie kredyty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kupować na kredyt
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kredytor m, kredytowanie n, skredytowanie n
- zdrobn. kredycik mrz
- czas. kredytować ndk., skredytować dk.
- przym. kredytowy, kredytorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. credito[1] < łac. crēditum → 'pożyczka, dług, wierzytelność'[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) credit, w sklepie: charge account
- arabski: (1.1) ائتمان
- baskijski: (1.1) kreditu
- białoruski: (1.1) крэдыт m
- bułgarski: (1.1) кредит m
- czeski: (1.1) kredit m, úvěr m
- duński: (1.1) kredit w
- esperanto: (1.1) kredito
- hiszpański: (1.1) crédito m
- kaszubski: (1.1) bòrg m
- kataloński: (1.1) crèdit m
- niemiecki: (1.1) Kredit m
- nowogrecki: (1.1) δάνειο n, δανεισμός m, πιστοδότηση ż
- rosyjski: (1.1) кредит m
- szwedzki: (1.1) kredit w
- turkmeński: (1.1) kredit
- tuvalu: (1.1) kaitalafu
- ukraiński: (1.1) кредит m
- węgierski: (1.1) hitel
- wilamowski: (1.1) krydit m, kredyt m
- źródła:
kredyt (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- krydit
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.