ironia (język polski)

ironia (1.1)

wymowa:

IPA: [iˈrɔ̃ɲja], AS: [irõńi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zawoalowana drwina, szyderstwo lub złośliwość ukryte pod pozorną aprobatą; zob. też ironia w Wikipedii

odmiana:

(1.1) ^[1]

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ironia
dopełniacz	ironii
celownik	ironii
biernik	ironię
narzędnik	ironią
miejscownik	ironii
wołacz	ironio

przykłady:

(1.1) „Nie spodziewałem się po tobie aż takiej hojności” – powiedział z ironią w głosie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) odezwać się z ironią • wyczuć ironię w czyimś głosie • gorzka / subtelna ironia • doza ironii

synonimy:

antonimy:

(1.1) dosłowność

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) autoironia

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ironista mos, ironistka ż, ironizowanie n

zdrobn. ironijka ż

czas. ironizować ndk.

przym. ironiczny

przysł. ironicznie

związki frazeologiczne:

jak na ironię • ironia losu

etymologia:

łac. ironia < gr. εἰρωνεία (eirōneía)^[2]

uwagi:

• zob. też ironia w Wikicytatach
• zobacz też: drwina • kpina • sarkazm • szyderstwo

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) irony
• arabski: (1.1) تهكم, سخرية
• baskijski: (1.1) ironia
• białoruski: (1.1) іронія ż
• bułgarski: (1.1) ирония ż
• duński: (1.1) ironi w
• esperanto: (1.1) ironio
• estoński: (1.1) iroonia
• francuski: (1.1) ironie ż
• hiszpański: (1.1) ironía ż
• interlingua: (1.1) ironia
• kataloński: (1.1) ironia ż
• kornijski: (1.1) gesedh ż
• łaciński: (1.1) ironia ż
• niemiecki: (1.1) Ironie ż
• nowogrecki: (1.1) ειρωνεία ż
• rosyjski: (1.1) ирония ż
• słowacki: (1.1) irónia
• szwedzki: (1.1) ironi w
• ukraiński: (1.1) іронія ż
• wenedyk: (1.1) ironia ż
• włoski: (1.1) ironia ż

źródła:

ironia (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ironia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ironiko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ironia (esperanto)

morfologia:

ironi•a

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ironiczny, szyderczy

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	ironia	ironiaj
akuzativo	ironian	ironiajn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ironio

czas. ironii

przysł. ironie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ironia (język fiński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ironia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz fiński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

ironia (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ironia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ironisar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ironia (język kataloński)

wymowa:

or. IPA: [i.ɾuˈni.ə]

n-occ. IPA: [i.ɾoˈni.a]

val. IPA: [i.ɾoˈni.a] lub [i.ɾuˈni.a]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ironia

odmiana:

(1.1) lp ironia; lm ironies

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. irònic

czas. ironitzar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ironia (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ironia^[1]

odmiana:

(1.1) ironi|a, ironiae (deklinacja I)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. εἰρωνεία (eirōneía)

uwagi:

źródła:

ironia (język portugalski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ironia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz portugalski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

ironia (język prowansalski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ironia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz prowansalski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

ironia (wenedyk)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ironia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ironia (język włoski)

wymowa:

IPA: /iroˈnia/

podział przy przenoszeniu wyrazu: i•ro•ni•a

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ironia

odmiana:

(1.1) lp ironia; lm ironie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ironista m ż, ironeggiatore m, ironeggiatrice ż

czas. ironizzare, ironeggiare

przym. ironico

przysł. ironicamente

związki frazeologiczne:

ironia del destino / della sorte → ironia losu

etymologia:

łac. ironia < gr. εἰρωνεία < gr. εἴρων, -ωνος

uwagi:

źródła: