Ironie (język niemiecki)
- wymowa:
- [iroˡni]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ironia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik die Ironie die Ironien dopełniacz der Ironie der Ironien celownik der Ironie den Ironien biernik die Ironie die Ironien - przykłady:
- (1.1) Hat ein Schreiber Zweifel, ob seine Leser Ironie erkennen können, so wird er vorsichtshalber ein ironisch gemeintes Wort mit Anführungszeichen kennzeichnen.[1] → Jeśli piszący ma wątpliwości, czy jego ironia zostanie zrozumiana przez czytelników, może na wszelki wypadek ująć słowo o ironicznym zabarwieniu w cudzysłów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Ironie heraushören / verstehen → wyczuć / zrozumieć ironię • rethorische / sokratische / tragische / romantische Ironie → retoryczna / sokratyczna / romantyczna • bittere / feine / beißende / sanfte / grausame / versteckte Ironie → gorzka / subtelna / zjadliwa / delikatna / okrutna / ukryta ironia • Selbstironie • Ironiezeichen
- synonimy:
- (1.1) Spott
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. ironisieren
- przym. ironisch
- związki frazeologiczne:
- die Ironie des Schicksals
- etymologia:
- gr. ειρωνία (eironeía) → drwina, udawanie
- uwagi:
- źródła:
- ↑ z Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.