ironicznie (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˌirɔ̃ˈɲiʧ̑ʲɲɛ], AS: [irõńičʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
przysłówek sposobu
- (1.1) używając ironii; pozornie szczerze/prawdziwie
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Rene odszedł z dużym ociąganiem, przekonując się raz jeszcze, jak ironicznie brzmi samo określenie „wolny związek" w stosunku do współżycia dwojga ludzi. Nie jest on chyba nigdy wolny — jak żaden ludzki związek, jeżeli ma być ludzki.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) uśmiechać się / wypowiadać się / zapytać ironicznie
- synonimy:
- (1.1) szyderczo, drwiąco
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ironia ż, ironijka ż, ironista m, ironistka ż, ironizowanie n, ironiczność ż
- czas. ironizować
- przym. ironiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ironically
- bułgarski: (1.1) иронично
- duński: (1.1) ironisk
- esperanto: (1.1) ironie
- francuski: (1.1) ironiquement
- hiszpański: (1.1) irónicamente
- kataloński: (1.1) irònicament
- niemiecki: (1.1) ironisch
- nowogrecki: (1.1) ειρωνικά
- portugalski: (1.1) ironicamente
- rosyjski: (1.1) иронически, иронично
- ukraiński: (1.1) іронічно
- włoski: (1.1) ironicamente
- źródła:
- ↑ Zbigniew Anthony Grabowski, Nagrobek. Nowele, Oficyna Poetów i Malarzy, 1964, str. 40-41.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.