gryf (język polski)
gryf (1.1)
gryf (2.1)
.JPG.webp)
gryf (2.2)
- wymowa:
- IPA: [ɡrɨf], AS: [gryf]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) muz. część instrumentu muzycznego, na którym rozpięte są struny; zob. też gryf (chordofony) w Wikipedii
- (2.2) sport. metalowy pręt, który wraz z nakładanym nań obciążeniem służy do ćwiczeń fizycznych; zob. też gryf (kulturystyka) w Wikipedii
- (2.3) rzem. odstająca u dołu część podkowy
- (2.4) kulin. potrawa z krowiego wymienia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gryf gryfy dopełniacz gryfa gryfów celownik gryfowi gryfom biernik gryfa gryfy narzędnik gryfem gryfami miejscownik gryfie gryfach wołacz gryfie gryfy - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gryf gryfy dopełniacz gryfu gryfów celownik gryfowi gryfom biernik gryf gryfy narzędnik gryfem gryfami miejscownik gryfie gryfach wołacz gryfie gryfy - przykłady:
- (1.1) Gryf występuje na wielu herbach Pomorza.
- (2.1) Posiadający zazwyczaj owalny kształt gryf zaopatrzony jest w biegnący pod podstrunicą metalowy pręt.[1]
- (2.2) Kupiłem sobie piękny, nowy gryf.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) gryfon
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) hybryda
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Gryf mrz, Gryfice lm nmos, gryficzanin mos, gryficzanka ż, Gryfita mos, Gryfów mrz, gryfon m
- przym. gryficki, gryfowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. gryphus < gr. γρύφων < gr. γρύψ → coś haczykowatego
- (2.1-2) niem. Griff → uchwyt
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) griffin; (2.1) neck; (2.2) bar
- arabski: (1.1) فتخاء
- bułgarski: (1.1) грифон m
- chiński standardowy: (1.1) 狮鹫
- chorwacki: (1.1) grifon m
- duński: (1.1) grif w
- fiński: (1.1) aarnikotka
- francuski: (1.1) griffon
- hebrajski: (1.1) גריפון
- hiszpański: (1.1) grifo m
- japoński: (1.1) グリフォン
- kataloński: (1.1) griu m
- koreański: (1.1) 그리핀
- litewski: (1.1) grifas m
- łaciński: (1.1) gryps m, gryphus m, grypus m
- niderlandzki: (1.1) griffioen
- niemiecki: (1.1) Greif m; (2.1) Griffbrett n
- norweski (bokmål): (1.1) griff
- perski: (1.1) شيردال
- portugalski: (1.1) grifo
- rosyjski: (1.1) грифон m, гриф m; (2.1) гриф m
- słowacki: (1.1) gryf m
- starogrecki: (1.1) γρύψ (gryps)
- szwedzki: (1.1) grip
- tajski: (1.1) กริฟฟิน, กริฟฟอน
- tamilski: (1.1) கிறிப்பன்
- ukraiński: (2.2) гриф m
- węgierski: (1.1) griff
- włoski: (1.1) grifone m, grifo m; (2.1) manico m
- źródła:
- ↑ z Wikipedii
gryf (język słowacki)
gryf (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) mit. gryf[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gryf gryfy dopełniacz gryfu gryfov celownik gryfu gryfom biernik gryf gryfy miejscownik gryfe gryfoch narzędnik gryfom gryfmi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „gryf” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.