uchwyt (język polski)

uchwyty (1.1)

uchwyt (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈuxfɨt], AS: [uχfyt], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) część przedmiotu służąca do chwytania go ręką^[1]

(1.2) techn. część służąca do umocowania czegoś

(1.3) uchwycenie

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uchwyt	uchwyty
dopełniacz	uchwytu	uchwytów
celownik	uchwytowi	uchwytom
biernik	uchwyt	uchwyty
narzędnik	uchwytem	uchwytami
miejscownik	uchwycie	uchwytach
wołacz	uchwycie	uchwyty

przykłady:

(1.1) Trzymaj to za uchwyt.

(1.2) Zamontowałem sobie uchwyt rowerowy na bidon.

składnia:

kolokacje:

(1.2) uchwyt rowerowy na bidon

synonimy:

(1.1) mocowanie, przymocowanie, przytwierdzenie, zaczep^[2]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. uchwycić dk., chwytać ndk.

rzecz. chwyt mrz, chwytak mrz, chwytanie n, uchwycenie n, chwytnia ż, schwytanie n, uchwycik mrz

przym. chwytakowy, chwytny, uchwytny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. u- + chwyt

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) handle; (1.2) grip, grasp
• arabski: (1.1) مقبض
• duński: (1.2) holder w
• esperanto: (1.1) tenilo
• estoński: (1.1) käepide
• hiszpański: (1.1) agarradero m, asidero m, mango m; (1.2) mandril m, plato m; (1.3) asimiento m, agarro m
• litewski: (1.2) laikiklis m
• niemiecki: (1.1) Griff m
• rosyjski: (1.1) ухва́т m; (1.2) ухва́т m, держа́тель m, фикса́тор m; (1.3) ухва́т m, захва́т m
• tuvalu: (1.1) kau
• ukraiński: (1.1) держа́к m, ру́чка ż, рукоя́тка ż

źródła: