ручка (język białoruski)

рука і ручка (1.1)
transliteracja:
ručka
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. rączka
(1.2) pieszcz. rączka
(1.3) rączka, ucho, uchwyt
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. рука ż, ручнік m, рукавіца ż, рукаў m
przym. ручны
przysł. уручную
związki frazeologiczne:
дабіць да ручкі • давесці да ручкі • дайсці да ручкі / дабіцца да ручкі
etymologia:
zdrobn. od białor. рука
uwagi:
źródła:

ручка (język rosyjski)

transliteracja:
ručka
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) długopis
(1.2) zdrobn. rączka
(1.3) rączka, ucho, uchwyt
(1.4) korba, dźwignia, wajcha
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. рука ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

ручка (język ukraiński)

ру́чка (1.1) та рука́
ру́чки (1.2)
ру́чки (1.3)
transliteracja:
ručka
wymowa:
ру́чка zobacz zasady wymowy ukraińskiej
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. rączka
(1.2) rączka, ucho, uchwyt
(1.3) pióro, długopis
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. рука ż, ручиця ż, ручище n, ручисько n, рукав m, рукавець m, рукавча n, рукавчик m, рукавиця ż, рукавичка ż, рукавичник m, рукавичниця ż, ручкання n
zdrobn. ручечка ż, рученька ż
czas. ручатися ndk., ручитися dk., ручити ndk., ручкатися ndk.
przym. ручний, рукатий, рукавний, рукавичний
związki frazeologiczne:
божі ручки
etymologia:
zdrobn. od ukr. рука́
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.